评析
春秋成字韵 其二
法为衰周起,文因旧史成。有权皆反正,无事亦书正。泣血葵丘会,伤心首止盟。三家自萤爝,未助太阳明。
仙源即事三首 其一
鼎沸秦汤满世间,恨无凉雨洗松关。道人识破先天易,又欲携包过别山。
偈颂三十首 其三
三界唯心唯佛解,万法唯识更谁知。迷悟本无权立化,恰如黄叶止儿啼。涅槃生死犹如梦,十圣三贤是阿谁。有物先天无相貌,言诠不及体阿弥。祇这阿弥是汝心,不劳逐相外边寻。三僧祇劫随时立,心心心即是如今。
證道歌 其一一五
无相无空无不空,拈槌竖拂警盲聋。解道狗子无佛性,焉知全体与空同。
偈颂一百六十九首 其一○六
真灵无功,功超造化。真圣无相,相包虚空。从权摄化,正按旁提。风行草偃,玉转珠回。使人人向这里饱食味法味,惭愧。
诗偈 其七十四
有人有所知,有事有是非。闻道无相理,心执不生疑。五岁更不长,祇作阿孩儿。将拳口里咬,百年不肯离。假花虽端正,究竟不充饥。都缘痴孩子,不识是权宜。如来无相理,有作尽皆非。