评析
秋兴 其一
万木萧然绕蓟城,长天萧瑟暮云轻。凉蝉噪雨晚犹急,冷露沾荷晴更清。卷地金风收暑气,绕阶梧叶作秋声。凭阑无限离人思,极目苍茫百感生。
菩萨蛮 为叶淑娆夫人缋菊花便面 其一
裁红晕碧明窗静,无聊戏为花留影。傲骨本珊珊,霜华度耐寒。连朝风又雨,梦锁天涯路。烽火满江城,何时解甲兵。
西江月 感怀寄外子
皎月每教云掩,好花都为香消。何须学共斗山高,反被浮名误了。天气阴晴不定,世情反覆堪嘲。茫茫宦海足波涛,毕竟知音人少。
小云妹见示寄怀诗即步原韵 其二
芳草碧千里,浮云路几重。寒生残雪夜,月落暮天钟。香篆随风散,家书泼墨浓。相思两相忆,别梦绕回峰。
好事近 寄怀婉洵大姊
忆自别君颜,已易一翻寒暑。多少别离情况,诉西风寄与。秋来容易损柔肠,不独黄昏雨。偏是一檠灯影,照相思最苦。
汉宫春 梅
玉骨冰肌,任霜欺雪压,越见丰神。亭亭倩影独立,篱角黄昏。春风料峭,奈轻寒、勒住花魂。待夜来、晶帘月上,一枝疏影横陈。本是玉堂仙侣,看孤高标格,不染纤尘。无端风雨不息,吹散芳根。玉容寂寞,叹蓬莱、欲返无因。惟是有、多情词客,寻櫩略解温存。
浏览全部 74 首
临江仙 其三
月色穿帘风入竹,倚屏双黛愁时。砌花含露两三枝。如啼恨脸,魂断损容仪。香烬暗销金鸭冷,可堪孤负前期。绣襦不整鬓鬟攲。几多惆怅,情绪在天涯。
闲中好 别意 其一
闲中好。别意生庭草。含泪向窗纱。残痕照落花。
寒夜读韦诗
炉烟半销歇,遥夜入孤迥。中怀冰雪净,澹然杳诗境。万籁寂不闻,栖禽时一警。近壁梅影横,到窗月色冷。清绝爱韦公,冥情失驰骋。
晨至湖上二首 其二
园古逢秋好,身闲与懒宜。空堂赏疏豁,重阁望参差。竹粉有新意,松风含古姿。低回惭禄米,官事少于诗。
画堂春 其二
摩围小隐枕蛮江。蛛丝闲锁晴窗。水风山影上修廊。不到晚来凉。相伴蝶穿花径,独飞鸥舞春光。不因送客下绳床。添火炷炉香。
减字木兰花 寄车秀卿
锁香亭榭。花艳烘春曾卜夜。空想芳游。不到秋凉不信愁。酒迟歌缓。月色平分窗一半。谁伴孤吟。手擘黄花碎却心。