评析
公子行
金鞍玉勒照花明,过后春风特地生。 半醉五侯门里出,月高犹在禁街行。
闻杜鹃
花时一宿碧山前,明月东风叫杜鹃。孤馆觉来听夜半,羸僮相对亦无眠。汝身哀怨犹如此,我泪纵横岂偶然。争得苍苍知有恨,汝身成鹤我成仙。
镜
昔岁相知别有情,几(一作千)回磨拭始将行。如今老去愁无限,抱(一作把)向闲窗却怕明。
芦花
如练如霜干复轻,西风处处拂江城。长垂钓叟看不足, 暂泊王孙愁亦生。好傍翠楼装月色,枉随红叶舞秋声。 最宜群鹭斜阳里,闲捕纤鳞傍尔行。
吴门再逢方干处士
天上高名世上身,垂纶何不驾蒲轮。一朝卿相俱前席,千古篇章冠后人。稽岭不归空挂梦,吴(一作燕)宫相值欲沾巾。吾王若致升平化,可独成周只渭滨。
南行
腊晴江煖鸊鹈飞,梅雪香黏越女衣。鱼市酒村相识遍,短船歌月醉方归。
浏览全部 171 首
仙人 其二
头梳三角髻,余发散垂腰。时伴秦楼女,月明吹紫箫。
雨夜
窗秋风猎猎,檐夜雨频频。蛩韵愁于我,灯花笑向人。此身犹在洛,何日定归秦。不必黄粱熟,真惭白发新。
木兰花 其二
日照玉楼花似锦,楼上醉和春色寝。绿杨风送小莺声,残梦不成离玉枕。堪爱晚来韶景甚,宝柱秦筝方再品。青蛾红脸笑来迎,又向海棠花下饮。
于飞乐
绮翼,问谁常借春陂。生愁近渚风微。紫山深,金殿暖,日暮同归。白头相守,情虽定、事却难期。带恨飞来,烟埋秦草,年年枉梦红衣。旧沙间,香颈冷,合是单栖。将终怨魂,何年化、连理芳枝。
华亭百咏 顾亭林 其一十二 秦女祠
狼秦崇苛政,有女亦蒙冤。欲吊兴亡事,神应耻重论。
子夜吴声四时歌四首 其一
朱雀街头雨,乌衣巷口风。飞来双燕子,不入景阳宫。为问秦淮女,还知玉树空。