评析
贻林铎
终被春闱屈,低回至白头。寄家僧许岳,钓浦雨移洲。战士曾怜善,豪门不信愁。王孙草还绿,何处拟羁游。
浙幕李端公泛建溪
越城吴国结良姻,交发芙蓉幕内宾。自顾幽沈槐省迹,得陪清显谏垣臣。分题晓并兰舟远,对坐宵听月狖频。更爱延平津上过,一双神剑是龙鳞。
旅怀
萧飒闻风叶,惊时不自堪。宦名中夜切,人事长年谙。古画僧留与,新知客遇谈。乡心随去雁,一一到江南。
送僧
才年七岁便从师,犹说辞家学佛迟。新斸松萝还不住,爱寻云水拟何之。孤溪雪满维舟夜,叠嶂猿啼过寺时。鸟道泷湫悉行后,岂将翻译负心期。
辄吟七言四韵攀寄翁文尧拾遗
唐设高科表用文,吾曹谁作谏垣臣。甄山秀气旷千古,凤阙华恩钟二人。起草便论天上事,如君不是世间身。龙头龙尾前年梦,今日须怜应若神。
经慈州感谢郎中
金声乃是古诗流,况有池塘春草俦。莫遣宣城独垂号,云山彼此谢公游。
浏览全部 214 首
菩萨蛮 即事 其五 为杨生催妆者,多见纸落,椽上官知书也。最后弟子周风远,索甡和词
丹枫叶叶迎春小,锦茵开处香鸾绕。银扇隔雕栊,灯花百子红。檐前乌鹊曙,休遣催妆去。赋得夜来珠,昭容揽镜余。
琴友
金玉声清圆,鸾凤势翔舞。重是古人风,勿效儿女语。
芍药
芍药承春宠,何曾羡牡丹。麦秋能几日,谷雨只微寒。妒态风频起,娇妆露欲残。芙蓉浣纱伴,长恨隔波澜。
玉楼春 其二
星河风露经年别。月照离亭花似雪。宝钗鸾镜会重逢,花里同眠今夜月。月华依旧当时节。细把离肠和泪说。人生只合镇长圆,休似月圆圆又缺。
除夕二首 其一
冻云开处日初妍,吹面风轻减旧寒。安得三春多雨露,莫教草色只遥看!
水调歌头 其四 咏弄花香满衣
梦足芙蓉曙,步入牡丹丛。试将枝叶枚数,宠紫与娇红。如诉如歌体态,轻暖轻寒天气,春色把人烘。百斛沈檀味,两腋麝兰风。春衫透,罗袜沁,暗回中。芳心能有多少,一点束千重。只恐游丝行露,漫惹狂蜂轻蝶,珍重惜仪容。兰蕙修芳佩,苹藻荐公宫。