评析
夜还驿舍
楼上冬冬初发更,断云收雨旋成晴。市桥新涨摇灯影,驿路残泥壮屐声。阛阓变迁非曩日,情怀牢落感余生。高秋病起犹能醉,剩买官醅乐太平。
新秋
秋气入清笳,旗亭酒可赊。长歌穿小市,短帽插幽花。溪女留新蟹,园公饷晚瓜。谁知闲老子,解作醉生涯。
寓叹四首 其三
事外痴顽老,人中剩长身。开颜时赖酒,闭口不言贫。淡话常终夕,闲游动历旬。渔翁偶相遇,疑是武陵人。
春日暄甚戏作
桃杏酣酣蜂蝶狂,儿童相唤踏春阳。老人自笑还多事,预恐明朝雨坏墙。
题瑩上人二画 剡溪 其一
天地又秋风,溪山忆剡中。孤舟幸闲著,借我访支公。
久客书怀
行役饱看山,沉绵剩得闲。忘忧缘落魄,耐老为痴顽。射虎临秦塞,骑驴入蜀关。芳洲兰可佩,幽磴桂堪攀。欸乃声饶楚,陬隅句带蛮。悠然长自遣,故里几时还。
浏览全部 9418 首
俗礼歌五首(有序) 莫跨鞍 其一
莫跨鞍,莫跨鞍,跨鞍未必家平安。鞍高足小跨不过,露出绣鞋人共看。东家娶妇有鞍跨,西家无鞍争笑话。谁知一跨心胆粗,乱走胡行都不怕。呜呼跨鞍不如不跨好,俗礼纷纷奚足道。
读穷居五字慨然有感复作一首自解
布褐营身足,茅茨置榻宽。食非依漂母,菜不仰园官。小蹇鞍鞯黑,羸僮骨相酸。丹青能写此,千载尚传观。
初夏二首 其二
梅子生仁已带酸,楝花堕地尚微寒。室无长物惟空榻,头不加巾但小冠。蚕簇倚墙丝盎起,稻秧经雨水陂宽。郊原清润身差健,剩欲闲游一跨鞍。
伯父《送先人下第归蜀》诗云:「人稀野店休安枕,路入灵关稳跨驴。」安节将去,为诵此句,因以为韵,作小诗十四首送之 其一十三
竹笥与练裙,随时毕婚嫁。无事若相思,征鞍还一跨。
雨后凉甚
并海宽闲野,清秋摇落天。微凉供美睡,稳字入新联。陋屋萧萧雨,修筒细细泉。晚窗生酒兴,洗酌一陶然。
二爱(并序) 其一
结屋不袤丈,著身还有余。破壁作小窗,亦足陈吾书。无酒当饮水,无肉当饭蔬。知止乃不殆,此语良非虚。古人造道处,正自无绝殊。愿君勿它求,且复爱吾庐。