评析
古风 其二十三
秋露白如玉,团团下庭绿。我行忽见之,寒早悲岁促。人生鸟过目,胡乃自结束。景公一何愚,牛山泪相续。物苦不知足,得陇又望蜀。人心若波澜,世路有屈曲。三万六千日,夜夜当秉烛。
送杨山人归嵩山
我有万古宅,嵩阳玉女峰。长留一片月,挂在东溪松。尔去掇仙草,菖蒲花紫茸。岁晚或相访,青天骑白龙。
赠易秀才
少年解长剑,投赠即分离。何不断犀象,精光暗往时。蹉跎君自惜,窜逐我因谁。地远虞翻老,秋深宋玉悲。空摧芳桂色,不屈古松姿。感激平生意,劳歌寄此辞。
巴陵赠贾舍人
贾生西望忆京华,湘浦南迁莫怨嗟。圣主恩深汉文帝,怜君不遣到长沙。
送殷淑三首 其二
白鹭洲前月,天明送客回。青龙山后日,早出海云来。流水无情去,征帆逐吹开。相看不忍别,更进手中杯。
望鹦鹉洲怀祢衡
魏帝营八极,蚁观一祢衡。黄祖斗筲人,杀之受恶名。吴江赋鹦鹉,落笔超群英。锵锵振金玉,句句欲飞鸣。鸷鹗啄孤凤,千春伤我情。五岳起方寸,隐然讵可平。才高竟何施,寡识冒天刑。至今芳洲上,兰蕙不忍生。
浏览全部 1118 首
邹衍谷
燕谷无煖气,穷岩闭严阴。邹子一吹律,能回天地心。
北
雪满湖天日影微,李君降虏失良时。穷溟驾浪鹍鹏化,极海寄书鸿雁迟。□□□来犹未启,残兵奔去杳难追。可怜燕谷花开晚,邹律如何为一吹。
苦冷 其三
寂寂门常掩,素衣无缁尘。谁吹邹子律,寒谷欲回春。
邹律
邹律暖燕谷,青史徒编录。人心不变迁,空吹闲草木。世患有三惑,尔律莫能抑。边苦有长征,尔律莫能息。斯术未济时,斯律亦何益。争如至公一开口,吹起贤良霸邦国。
陪宣城大夫崔公泛后池兼北楼宴二首 其一
陪汎芳池醉北楼,水花繁艳照膺舟。亭台阴合树初昼,弦管韵高山欲秋。皆贺虢岩终选傅,自伤燕谷未逢邹。昔时恩遇今能否,一尉沧洲已白头。
十村绝句 其二
深谷元无邹子律,牧童携角上牛吹。一声吹下柴门近,先报渠娘煮菜糜(自注:牧)。