评析
临江仙 夜登小阁,忆洛中旧游
忆昔午桥桥上饮,坐中多是豪英,长沟流月去无声,杏花疏影里,吹笛到天明。二十余年如一梦,此身虽在堪惊!闲登小阁看新晴,古今多少事,渔唱起三更。
年华
去国频更岁,为官不救饥。春生残雪外,酒尽落梅时。白日山川映,青天草木宜。年华不负客,一一入吾诗。
谢杨工曹
借屋三间稍离尘,携书一束谩娱身。客居最负青春好,世事空随白发新。造化小儿真薄相,市朝大隐亦长贫。独无芋粟供宾客,虚辱先生赋北邻。
同家弟赋蜡梅诗得四绝句 其二
韵胜谁能舍,色庄那得亲。朝阳一映树,到骨不留尘。
夏雨
三伏过几日,坐数令人瘿。片云忽西行,庭树生光景。须臾万银竹,壮观发异境。天公终老手,一笑破日永。龙公勿惮烦,事了亦俄顷。修竹恬变化,依然半窗影。
题唐希雅画寒江图
江头云黄天酝雪,树枝惨惨冻欲折。耐寒野鸭不知归,犹向沙边弄羽衣。黄茅终日不自力,影乱弱藻相因依。惟有苍石如卧虎,不受阴晴与寒暑。舟中过客莫敢侮,闲伴长江了今古。
浏览全部 658 首
同家弟用前韵谢判府惠酒 其一
衔杯乐圣便称贤,无酒犹堪卧瓮间。使者在门催仆仆,曲车入梦正班班。不烦白水真人力,来自青城道士山。千载王弘同并美,未应杞菊赋寒悭。
阳朔舟中戏集简斋诗赠友村谷雏 其十
乱帆和雨向湖开,万事悠悠首独回。匣里诗书总零落,对花那得欠清杯。
九日无酒书呈漕使韩伯修大夫
老大悲伤节物催,酒肠枯涸壮心灰。惭无白水真人分,难置青州从事来。倦笔懒从都市出,醉眸刚为曲车回。黄花也似相欺得,坐对空樽不肯开。
寄何氏兄弟 其二
青州从事懒行县,白水真人不造门。时作药山遮眼计,寻僧煮茗过祇园。
采桑子 冬夜杂怀 其六
玉梅花下凝情望,碧海青天。十二阑干。风露人闲一样寒。含愁悄对姮娥说,才见团圞。早又弯环。那得清光夜夜圆。
念奴娇 其三
春来腊去,一番新风景,为君开设。试忆前时花雨坠,只少梅花清绝。两个难逢,一分才欠,巧杀终如拙。玉梅人唤,雪儿来对时节。应更付属楼头,丁宁笛伴,莫把声声彻。玉女行春娇渡马,休是鹊桥轻别。对我三人,与君一醉,醉了樽重设。清歌未放,更须天上呼月。