评析
诗
鸷鸟化为鸠,远窜江汉边。遭遇风云会,托身鸾凤间。天姿既否戾,受性又不闲。邂逅见逼迫,俯仰不得言。
诗
吉日简清时,从君出西园。方轨策良马,并驰厉中原。北临清漳水,西看柏杨山。回翔游广囿,逍遥波渚间。
俞儿舞歌四首 矛俞新福歌 其四 行辞新福歌
神武用师士素厉。仁恩广覆。猛节横逝。自古立功。莫我弘大。桓桓征四国。爰及海裔。汉国保长庆。垂祚延万世(○同上)。
俞儿舞歌四首 其二 弩俞新福歌
材官选士,剑弩错陈。应桴蹈节,俯仰若神。绥我武烈,笃我淳仁。自东自西,莫不来宾(○同上)。
从军诗五首 其一
从军有苦乐,但问所从谁。所从神且武,焉得久劳师。相公征关右,赫怒震天威。一举灭獯虏,再举服羌夷。西收边地贼,忽若俯拾遗。陈赏越丘山,酒肉逾川坻。军中多饫饶,人马皆溢肥。徒行兼乘还,空出有余资。拓地三千里,往返速若飞。歌舞入邺城,所愿获无违。昼日处大朝,日暮薄言归。外参时明政,内不废家私。禽兽惮为牺,良苗实已挥。窃慕负鼎翁,愿厉朽钝姿。不能效沮溺,相随把锄犁。熟览夫子诗,信知所言非。
赠文叔良
翩翩者鸿,率彼江滨。君子于征,爰聘西邻。临此洪渚,伊思梁岷。尔行孔邈,如何忽勤。君子敬始,慎尔所主。谋言必贤,错说申辅。延陵有作,侨肸是与。先民遗迹,来世之矩。既慎尔主,亦迪知几。探情以华,睹著知微。视明听聪,靡事不惟。董褐荷名,胡宁不师。众不可盖,无尚我言。梧宫致辩,齐楚构患。成功有要,在众思欢。人之多忌,掩之实难。瞻彼黑水,滔滔其流。江汉有卷,允来厥休。二邦若否,职汝之由。缅彼行人,鲜克弗留。尚哉君子,异于他仇。人谁不勤,无厚我忧。惟诗作赠,敢咏在舟。
浏览全部 31 首
咏史诗二首 其二
燕丹善勇士,荆轲为上宾。图尽擢匕首,长驱西入秦。素车驾白马,相送易水津。渐离击筑歌,悲声感路人。举坐同咨嗟,叹气若青云。
再集子与得山字
七首胡霜照客颜,相逢侠气满燕关。荆轲西去此其辈,易水东流不可还。天地只今飞赤羽,江湖何处问青山。悲歌忽忆行藏计,为尔云霄愁佩环。
贯道堂
道秘不可传,非文无以贯。君看圣画易,风行水上涣。谁令鞶帨工,能使雅郑乱。六经日丽天,诸子云雾散。
秋怀五首 其二
从来感秋人,一例皆楚声。吾闻古燕赵,慷慨多不平。惜哉宋玉辞,不使荆轲听。
拟古四首 其一
牛迹可使圜,羊角可使直。惟使刚者柔,造物不可得。世方贵软熟,刚实不可为。为刚死道傍,已矣何所悲。
赋易水送人使燕
燕山北起高峨峨,东流易水无停波。北风萧萧筑声切,昔人于此送荆轲。图中匕首非良计,堪叹燕丹无远器。髑髅空死樊将军,日暮秦兵满燕市。往事空余易水寒,白翎飞下地椒乾。经过此地对流水,知尔踟蹰马上看。