评析
祈雨伏虎庵
梵相无言旱气奢,三农无饭欲蒸沙。狻头香穗成禾穗,麈尾天花化雨花。
自谓
造物果小儿,可得问天公。一生贫到骨,万感悲填胸。形神本尘坌,身世相羁笼。安得骑玉鳌,眇然追冥鸿。锦步四十里,浊哉一石崇。东阁万张颐,哺一公孙洪。铜山流臭泉,到了埋邓通。何如德行贵,晞颜师仲弓。文苑丽长春,学海深无穷。人自泾渭水,我但夷齐风。貂裘有何异,羊枣远不同。人生水上萍,世事江头枫。三思欲四休,一拙胜万工。火宅煎杀人,此身如甑中。于道有所味,触意无复忡。心杓指以南,性水决而东。鍊得身如鹤,始可冲秋空。道人亦不贫,朝灌三畦松。
见浙翁琰禅师
谓师有道国人皆,何必文殊更五台。棒喝交驰聊复尔,离微不犯亦奇哉。且言风动还幡动,莫问船来与陆来。不道相逢不相识,尽教寒拾笑咍咍。
嘲杜鹃
杜宇声声盖自嗟,春残何事更天涯。不归则是归还是,伊是无家或有家。
春日遣兴
大家放下杖头云,夜宿南安烟水村。蝴蝶梦残天拂晓,杜鹃声断月黄昏。蜂王遣使使花坞,蚁阵分屯屯荜门。自是吾侬适怀处,诗山酒海一乾坤。
夜坐忆刘玉渊 其二
夜已三更忽坐忘,吟魂醉魄政悠扬。孤鸿见召听寒角,残月相辞过粉墙。
浏览全部 1255 首
寓杭次旋人催归诗韵
休把持来只管催,也曾对菊赋归来。闲云自笑出山去,未雨如何便得回。
绝句六首 其二
蔼蔼花蕊乱,飞飞蜂蝶多。幽栖身懒动,客至欲如何。
晚步西郊见茕鹅群飞
平烟漠漠天苍苍,牛羊不收野草黄。茕鹅东来高作行,晴空忽堕数点霜。紫塞碧海遥相望,下视凫鸭愁陂塘。书生见此心欲狂,便思呼鹘上马驰。鹔鹴之裘自倒扶,箭声脱弦鸣鹅鸱。远翻正落双参差,仰空拍手夸绝奇。豪气服杀并州儿,也胜闭门坐咏诗。
同才仲入山有怀奇仲
客至那容懒,牵筇入翠萝。山光知雨过,野色见秋多。妙语时相夺,微吟只自哦。吹埙来独晚,此日恨如何。
送不浮赴沿江制参二首 其二
瓶中储粟苦无多,百口张颐剧雁鹅。王粲依刘宁得已,严公待甫定如何。且须省却痴儿事,只好长为醉后歌。瓜熟归来再相聚,阿兄犹自种阳坡。
感怀
割生献馘古来无,解道功成万骨枯。白草黄沙风雨夜,冤魂多少觅头颅。