墨梅
识破宫妆色是空,香魂分付与东风。黑云泼眼催诗急,着我江头春暗中。
塞南
塞南月冷乌夜飞,茫茫旷野无枝栖。防边夜歌大风起,铁衣如冰冻不死。功成那忍乞爱卿,叫阍已献龟形绮。钱塘江边乌欲栖,小卿醉软红玉肌。亸云溜簪困未醒,山头赤乌啄金饼。春宵恨不长如年,无情银漏何溅溅,起来一笑花嫣然。
巫秀丽为四川之奇观其一晴
巫峡秋深景最幽,山岚泼翠淡烟浮。看来不复成云雨,空锁襄王旧日愁。
庾岭
江水悠悠去莫追,个中造道有深机。我来岂为观鱼说,人笑无钩钓傍矶。
送客之楚
嘶骑随鞭尾,诗囊挂杖头。好风吹客去,落日启予愁。涉水搴沅芷,邀春醉楚楼。故人如问讯,云卧懒如鸥。
有所思
上山采芳桂,不盈一掬金。金色容易变,零落伤我心。欲以遗所思,山遥水沈沈。微物岂足贵,但感岁月沈。
雨肥
雨肥蔬解甲,坡暖竹添丁。物熊俱自得,人痴终不醒。独行宁愧影,真懒遂忘形。巢燕归何晚,柴门风为扃。
觅桂花
金粟如来佛,拈花微笑时。烦君修月斧,分我占秋枝。且约黄香住,莫令青女知。夜窗清不寐,剩读几篇诗。
庾岭
庾公陈迹已悠悠,春到江南天尽头。依旧冰芬照行客,瘴烟原不犯清流。
秋窗杂兴
月郎众星稀,天高万籁息。草露湿秋虫,悲凄声唧唧。隔窗听鸣机,寒光曙犹织。微物固催人,尤为贫女惜。
浏览全部 17 首