柬陈宗之
略约东风客袖寒,卖花声里立阑干。有钱不肯沽春酒,旋买唐诗对雨看。
和牡丹韵
园工巧栽接,树树品新奇。富觉春无厌,贫疑地有私。色须绡幄护,名记玉牌垂。若说能倾日,墙根有晚葵。
迎庆避暑
古寺无风地亦凉,人家难得此修廊。老僧贪说葛藤话,不觉山童上晚香。
南坡
小园路口安柴户,日日山翁手自开。禽有色声皆可玩,花无香实不须栽。柳根著石宜安钓,岩罅通泉可泛杯。更向南坡临水处,参差纯种百株梅。
渔父
鱼满笭箵酒满壶,渚鸥汀鹤伴清孤。此身漂泊虽无定,能与人间作画图。
瓜
冰泉浸绿玉,霜刃破黄金。凉冷消晚暑,清甘洗渴心(同上书后集卷八)。
送竹轩归越
东风隔岸系归航,怕送君行重忆乡。为探山台墙下柳,新来添得几丝黄。
道中登岭
惭愧轻舆寄仆肩,蛇蟠小径入层巅。升高但觉少平地,视下方知在半天。尺垄寸田皆石级,堵墙椽屋即人烟。客程到此更风雪,闻一禽声恐杜鹃。
雁山章君以江山无尽图求诗
写此何人云梦胸,色尘真幻等成空。看君一轴画图上,在我半生行记中。剡水回舟乘夜雪,楚江燃烛听秋风。转蓬踪迹徒劳耳,心愧雁山头白翁。
忆昔一首
忆昔三十气拂云,钺神纛鬼泣祃文。欲提河洛数千里,重收图版归明君。只今万事付孤愤,坐看江西竹生粉。苧丝成疋剪钓衣,一棹贺湖烟水远。
浏览全部 40 首