偶作
入狱二百日,即事多所欣。同居恒乞食,高谈不避人。忧患互相恤,盗贼渐可亲。昨日岂为非,前路认已真。拘幽增自力,悲悯即雄心。学道未有成,立愿在今晨。
读书
读书五十年,如饮掺水酒。偶得陶然醉,水味还在口。终年不快意,长令吾腹负。久久亦有得,一呷识好丑。冥想架上书,累累如瓦缶。酸甜留舌本,指顾辨良否。世有好事人,扣门乞传授。舌存不可惜,对客徒搔首。
丙戌岁暮杂诗 狂人
少小读儒书。尊崇也仲尼。无可无不可,号为圣之时。嗣复见老子,广大似过之。大道不可名,世事差能知。飘风与骤雨,天地难久持。儒家贵中庸,道理或在兹。齿亡舌尚存,复是隐者师。庄生说木雁,反复畅陈辞。道家重养生,为我固其宜。众生虽苦饿,未肯投身施。毳衣出函关,逝去不复疑。后世有哲士,读史识其微。自疑在水浒,朝夕多惧思。唯恐身作脯,徒佐酒一卮。自称曰狂人,措词杂愤悲。此意无人领,归卧东海湄。逝者长已矣,杯羹不可遗。但怜坚目辈,芸芸亦苦为。
往昔五续六首 陈洪绶 其三 扫叶楼
往昔在南京,吾爱扫叶楼。闭居管轮堂,七日得一休。群走清凉山,聊以散牢愁。明贤龚半千,异路不相谋。高楼出木末,喜得豁双眸。会当风雨时,可作半日留。倚槛望台城,块然如层丘。苍茫有古趣,感触如深秋。少不经世务,读史增百忧。缅想南朝事,点滴上心头。
杜鹃花
寂寞攒宫道,冬青摇晚风。山花不解事,独自映山红。
李长吉
吾怀李长吉,善作幽怪诗。及读南园篇,中心常怀疑。生为唐宗室,身世非卑微。浪游觅诗句,长有奚囊随。不知何所感,乃作孤愤词。欲买耶溪剑,誓从猿公归。十年游扬州,薄幸杜牧之。忍过事堪喜,此言亦若为。文人多感触,千古类如斯。哀怨虽刻骨,旁人那得知。却怜长爪郎,平生未展眉。倏忽赴帝召,未及辞阿㜷。玉楼纵云乐,越游终虚期。神剑不自跃,欲以报阿谁。
题画绝句 篱边菊花 十一月廿八日
持醪叹靡由,秋华浸盈把。陶令不归来,寂寞东篱下。
往昔四续六首 老子 其六 夜航船
往昔常行旅,吾爱夜航船。船身长丈许,白蓬竹叶苫。旅客颠倒卧,开铺费百钱。来船靠塘下,呼声到枕边。火舱明残烛,邻坐各笑言。秀才与和尚,共语亦有缘。尧舜本一人,澹台乃二贤。小僧容伸脚,一觉得安眠。晨泊西陵渡,朝日未上檐。徐步出镇口,钱塘在眼前。
秋虫
凉风起夜半,秋虫鸣前庭。细听非促织,乃是油唧呤。因风送繁响,恍如振银铃。反复鼓哀调,急迫难为听。剧怜黑大汉,何缘作此声。将是唱恋歌,当户理鸣筝。及时不见采,将随秋草零。造物乐有物,众生执此生。生生实天意,仁义乃俗情。方向既自定,道路所由成。人生诚微末,智力庶可凭。若不造幸福,空负灵长名。哲人重自然,高论涉杳冥。倘欲返本真,应学秋虫鸣。
山水(四首) 其一
柳绿复桃红,春光满乡里。山中有幽人,独坐看流水。
浏览全部 97 首