评析
和魏周辅
昔贤自是堪加罪,非敢言君爱窃诗。叵耐古人多意智,预先偷子一联诗。
药名诗
地居京界足亲知,倩借寻常无歇时。但看车前牛领上,十家皮没五家皮。
登湖州销暑楼
重楼肆登赏,岂羡石为廊。风月前湖近,轩窗半夏凉。罾青识渔浦,芝紫认仙乡。却恐当归阙,灵台为别伤。
生查子 其三 同上 其一
小院雨余凉,石竹风生砌。罢扇尽从容,半下纱厨睡。起来闲坐北亭中,滴尽真珠泪。为念婿辛勤,去折蟾宫桂。
怀旧隐
多愧当年未第间,卜居人外得清闲。排联花品曾非僭,爱惜苔钱不是悭。秋阁诗情天淡淡,夕溪渔思月弯弯。而今惭厚明朝禄,敢念藏愚莫买山。
戏答杨球
蒙君遗长笺,语意如何说。请看身上衣,裈中本无蝎。
浏览全部 26 首
白头吟
何人头不白,我白不因愁。只被人多欲,其如我不忧。不忧缘不动,多欲为多求。年老人常事,如何不白头。
晚蝉
深藏高柳背斜晖,能轸孤愁减昔围。犹畏旅人头不白,再三移树带声飞。
南乡子 重阳日宜州城楼宴集即席作
诸将说封侯,短笛长歌独倚楼。万事尽随风雨去,休休,戏马台南金络头。催酒莫迟留,酒味今秋似去秋。花向老人头上笑,羞羞,白发簪花不解愁。
送隐者一绝
无媒径路草萧萧,自古云林远市朝。公道世间唯白发,贵人头上不曾饶。
望蓬莱
听我劝,公莫谩风流。猿马不闲空践野,光阴虚过度春秋。怎得免荒丘。如省悟,急急把心收。对景直须抛妄想,于身若是少贪求。何用道人头。
望江南六十四阕 其四十八
山庐好,凡卉尽风流。鹤顶明如仙风额,鸡冠矮似老人头。绝妙一庭秋。