评析
题北园十五首 其一十
陇头小坐说当年,逐牧随农过绿阡。人是旧人穷亦得,乌沙难道漆同坚。
题徐翼所年伯素履图说十二首 庭闱受业 其六 奉诏抡材
千章出万壑,躬先不畏苦。神为画良筹,梦里频开剖。人恐遗之累,输金不啻土。神人不可格,何不于斯睹。
省躬诗 其三十八
阳过常畏人,阴过不畏已。人目当其丽,吾目当其鄙。
访刘友不遇和其除夕韵
岁岁除将去,乃成千万年。浑沦不岁改,机窍几人研。世谓迎春后,情殊守夜前。子寅丑异建,况味岂应迁。
南游八首 其八
访仙台上石崔嵬,人道餐霞去不回。果向深山更深处,温良何故进丹来。
送刘友南还
名实分先后,穷通若白皂。或簪缨于朝,或以岩穴老。岩穴厌纷埃,簪缨薄枯槁。达人自大观,时行匪二道。时行何寥廓,刘子眼相青。公卿虚左席,皎皎玉壶冰。挥麈阐秘奥,心胸罗繁星。一朝辞燕市,南去渡沧江。剑光寒夜月,烟雨迷潇湘。乾行如走丸,氤氲何南北。把臂竟无言,勿忘相开迪。
浏览全部 387 首
危坐
寒灯梦初觉,危坐收此心。心亦合自收,无念即清深。举足尘埃起,盈颠霜雪侵。枯禅缚意马,练养无胎禽。
四祖赞
谁缚无人缚,何更求解脱。未必右军鹅,便是支郎鹤。
对小潭寄远上人
小潭澄见底,闲客坐开襟。借问不流水,何如无念心。彼惟清且浅,此乃寂而深。是义谁能荅,明朝问道林。
诗偈 其五十四
无求乃法眼,有念却成魔。无求复无念,即是阿弥陀。真如共菩萨,总祇较无多。
二十九日明白庵主寂灭之日用欲得现前莫存顺逆为韵作八偈 其五
汝心有罅隙,甘受梦幻缚。我念无异相,魔外分遮莫。初缘五欲囚,乃得入禅乐。自喜如弄猢,旁观胆先落。
浪淘沙令
休执相皆空。徒滞顽空。劳劳不见有中空。空里混成神妙体,空乃不空。此理是真空。物物明空。念无念念不争空。照见缘空成深智,方了圆空。