评析
苞苴行
苞苴来,苞苴去,封书裹信不得住。君不见箕山之下有仁人,室无杯器,以手捧水,不愿风瓢挂高树。
次韵清溪樊主簿
欲致皇恩浃羽鳞,天涯地角尽如春。当年款款曾忘死,今日区区肯患贫。正以庭闱安梓里,谁知魂梦达枫宸。海邦一见如畴昔,心膂相知亦宿因。
腊月十八日呈子京
岁去如奔马,残日十有三。侄为当嫁女,甥是未婚男。丛然猥俗并,殊非力所堪。嗟予本支离,尘事素不参。东床书一架,西榻经一函。如是岁月深,吻舌如縢缄。惟有陶渊明,常欲共清谈。床头酒盈壶,亦欲同醺酣。二十一二间,烦事如扫芟。期使堂下空,宴笑同所耽。清尊酌宜深,古语交崭岩。夜久灯荧荧,金波忽东南。岁宴独优游,庶几为不凡。
见远亭
天边毫末见千峰,景物都穷见不穷。因念当时小天下,亦如亭上老仙翁。
次韵严巨孟 其三
侠也愚而已,奚称忠与刚。未能安社稷,自合窜炎荒。国以民为本,仁当生不伤。君其明辨此,万里在飞翔。
次韵知郡登高言怀
莫向天涯说故乡,人身不似雁随阳。黄花满手空佳节,千里有怀如寸肠。为许功名酬圣代,不须愁绪付瑶觞。男儿不是闺中物,生则桑弧射四方。
浏览全部 106 首
侨寄山居霍然几月凡见之于目闻之于耳者辄缀成绝句名之曰田园杂兴非敢比石湖聊以写一时闲适之趣云尔 其一
幽居无事属山家,闭却柴门日未斜。啼鸟一声惊梦觉,小窗闲坐听蜂衙。
杜门
柴门深闭岂须开,谓可张罗亦陋哉。闲听竹间幽鸟语,绝胜门外俗人来。
童丱须知 宫室八篇 其六
数间破屋洛城中,却有高名振古风。寄语纷纷美宅者,安居宁不愧卢仝。
早起
市廛无计避风埃,反闭柴门懒自开。春梦恰同檐雨断,俗氛已逐鸟声来。
夏日过村居即事
不到家园久,柴门碧草生。鸟惊行盖起,犬向主人迎。入院茶初熟,开樽酒复清。幽轩日正永,花外有啼莺。
后圃偶成
气昏聊止酒,讼简时闭阁。池红落花委,岸绿新蒲合。厌暄解重衣,息倦偃清榻。永日林下风,山禽响相答。