评析
山中僧
日落古山净,云归北崦昏。老僧方在定,童子不应门。伏虎知慈力,灵禽演法言。槛前泉数斛,清澈是心源。
锦屏山图
锦屏山势舞双鸾,影入嘉陵江水寒。人在东南归未得,时时独展画图看。
静处
常于静处著閒身,别是清虚冷澹人。禅里断除千种法,吟中消受一生贫。声名岂必存编简,林壑从来有隐沦。云月溪山无限景,对余一一意皆真。
秋日过子陵钓台
不将华衮换羊裘,冷对青山到白头。说与往来名利客,经过台下莫维舟。
林卧
林卧岁月久,閒襟颇孤清。静中观庶类,因之感予情。木伐以其材,膏煎以其明。兽槛以狡彯,禽笼以音声。人苟矜智虑,自械伤神形。纵使功业崇,或受鼎镬烹。今古无不然,念之殊可惊。世用常致患,时弃乃全生。所以箕颍客,翛然竟遗名。吾幸拙而愚,冀可终余龄。
即景
青山陇麦与人齐,莓子花开谢豹啼。牛背牧儿心最乐,缓吹桐角过前溪。
浏览全部 1036 首