评析
感旧
早参太史笔,晚典石渠书。孤立如羁雁,微生等蠹鱼。虚名真忝窃,定理有乘除。九十稽山下,荒畦日荷锄。
乍凉
凉风苏病骨,摇落起诗情。一病辄数日,几诗终此生。招呼丹灶客,结束玉霄行。预想溪桥路,三更待月明。
太平时/添声杨柳枝
竹里房栊一径深。静愔愔。乱红飞尽绿成阴。有鸣禽。临罢兰亭无一事,自修琴。铜炉袅袅海南沉。洗尘襟。
初夏闲居八首 其七
水边茆屋两三间,野叟幽人日往还。两卷硬黄书老子,数峰破墨画庐山。功名会上元须福,生死津头正要顽。试说龟堂得力处,向来何啻半生闲。
秋晚书感
丘冢相望故旧空,放翁犹复寄沤中。少眠危坐待窗白,得酒细倾生颊红。虽愧蛟龙起云雨,尚胜鱼鸟困池笼。秋来莫道无游兴,野渡村桥处处通。
郭氏山林十六咏 清旷亭 其一十二 玉佩
群仙停鹤驭,玉佩摇空山。金丹定分子,往缀通明班。
浏览全部 9418 首
春晚
今年病过春,得健春欲尽。更堪风雨横,红湿栖绿润。一笑本自难,造物复尔吝。榆荚堆平阶,柳絮飞作阵。尘埃生破榼,霜雪满衰鬓。平生慕陶谢,著语终不近。
病起见梅花有感四首 其二
霜月交辉色愈明,风标高节圣之清。谛观毫发无遗恨,始信名花集大成。
读骚
灵均忠愤不能平,写尽芳兰杜若情。底事楚烟湘雨外,梅花不肯与骚盟。
何隐居挽词二首 其二
瑟缩神皋万木悲,此中祖軷是长辞。半生桂向秋蟾老,一日舟先夜壑移。终恐短长私造物,了无毫发愧铭诗。青鸳仅就千云构,谁是当年识履綦。
读离骚 其二
鹈鴂鸣时失众芳,婵媛犹称芰荷裳。春兰秋菊伤零落,欲补梅花殿楚香。
次荆公韵四绝 其四 其二
斫竹穿花破绿苔,小诗端为觅桤栽。细看造物初无物,春到江南花自开。