评析
无事吟
人间万事若磨持,丛入枯荣利害机。秪有一般无对处,都如天地未分时。
答人书意
仲尼言正性,子舆言践形。二者能自得,殆不为虚生。所交若以道,所感若以诚。虽三军在前,而莫得之凌。
训世孝弟诗十首
子孝亲兮弟敬哥,光阴掷过疾如梭。庭闱乐处儿孙乐,兄弟和时妯娌和。孝弟传家名不朽,金银满柜富如何。要知美誉传今古,子孝亲兮弟敬哥。
未有吟 其二
未有一分让,先有十分争。所丧者实事,所得者虚名。
三月吟
满城尽日行春去,言会行春还有数。真宰何尝不发生,游人其那无凭据。梨花著雨漫成啼,柳絮因风争肯住。一片清明好意多,奈何意好难分付。
言语吟
一语便喜处,千言益怒时。既因言语合,却为语言离。
浏览全部 1559 首
自欺吟
揠苗昧所养,乞祭骄其妻。诡遇得禽者,宁无惭嬖奚。
绍兴祀大火十二首 捧俎用《丰安》。
火遵其令,无物不长。视此牲牢,务得其养。豢以祀神,有腯其肥。非神之宜,其将曷归。
答伯庸
孔子之文满天下,孔子之道满天下。得其文者公卿徒,得其道者为饿夫。
论诗吟
何故谓之诗,诗者言其志。既用言成章,遂道心中事。不止鍊其辞,抑亦鍊其意。鍊辞得奇句,鍊意得余味。
苏养直(庠) 书简帖赞
其作字得东坡之骨,而加以平实。得山谷之体,而去其越轶。其应世接物得马少游之善,而持以卑诎。故先生者施之长上,居士者待其俦匹,兄之又所以示其亲且密。意厚词悉,情真制质。列之签帙,神采坌溢。虽不识者,亦将曰此隐君子之笔也。
奉呈河中教授
不息之谓诚,诚所以入德。无微而弗大,何往不可适。惟其能言者,自求其所得。唯其自得之,久而能弗失。