评析
首尾吟 其七十二
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫自顾时。若有意时非语话,都无情处是肝脾。方将忧己到未到,何暇责人知不知。因喜圣贤用心远,尧夫非是爱吟诗。
静乐吟
和气四时均,何时不是春。都将无事乐,变作有形身。静把诗评物,闲将理告人。虽然无鼓吹,此乐世难伦。
臂痛吟
先苦头风已病躯,新添臂痛又何如。无妨把盏只妨拜,虽废梳头未废书。不向医方求效验,唯将谈笑且消除。大凡物老须生病,人老何由不病乎。
送猗氏张主簿
人间仕宦几千里,堂上亲闱别两重。须念鹏飞从此始,方今路险善求容。
即事吟
事到患来频,何由得任真。就新须果敢,从善莫因循。盗亦自有道,人而或不仁。义缘无定体,安处是行身。
代书寄白波张景真辇运
秋入山河气象雄,不堪闲望老年中。金兰契重思无限,手足情多感未终。半局残棋销白昼,一簪华发乱西风。唯君父子相知久,松桂心同色更同。
浏览全部 1559 首
穷达吟
穷不能卷,达不能舒。谓之知道,不亦难乎。
知人吟
君子知人出于知,小人知人出于私。出于知,则同乎理者谓之是,异乎理者谓之非。出于私,则同乎己者谓之是,异乎己者谓之非。
知人吟
君了知人出于知,小人知人出于私。出于知,则同乎理者谓之是,异乎理者谓之非。出于私,则同乎已者谓之是,异乎已者谓之非。
不同吟
君子之人,与己非比。闻善则乐,见贤则喜。小人之人,与己非恶。闻善则憎,见贤则怒。
拟寒山寺 其七十二
恶人骂善人,善人总不对。善人若还骂,彼此一智慧。不对心清凉,骂者口热沸。正如人唾天,迁从己身坠。
浣溪沙 赠堂下道人
意恶心顽烟火生。口张舌举是非生。伤人害己过潜生。辩者自然为不善,善人不辩善芽生。无争上士得长生。