评析
偈颂七十二首 其六十
动即影现,拂即成痕。听其自在,万法无根。
澄心亭颂
菩萨清凉月,游于毕究空。众生心水净,菩提影现中。忍观伏尘劳,波澄泥著底。八风动地来,尘劳还复起。觉海性澄圆,浪时无不浑。即浑即澄彻,个是涅槃门。
偶书
明中悟理造忱诚,性觉通真风即行。生不生来空是境,有无有处化为城。荣枯现梦因缘想,色相求心妄执情。名与实亡都在道,盲聋苦学漫营营。
颂古六首 其一
正觉山前失眼睛,是凡是圣尽生盲。至今夜夜明星现,谁肯向伊行处行。
颂古二十首 其九
清净本然遍法界,山河大地即皆现。性觉必明认影明,眼耳便随声色转。
偈十首 其四
心是根,法是尘,两种犹如镜上痕。尘垢尽时光始现,心法双忘性即真。